دانشکده شهید باهنر شیراز عصر یک روز بهاری میزبان ایثارگری سرافراز و یک نماینده مجلس بود که روزی در این دانشکده، دانشجو بوده است.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه فنی و حرفه ای استان فارس، حضورش در محل تحصیل، آن هم پس از گذشت 32 سال از دوران دانشجویی اش، حس و حال دیگری برایش دارد.

دکتر غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی در حالی به محل قدیمی دوران تحصیلی دانشجویی خود در رشته کاردانی عمران آمده که تحصیلاتش را تا مقطع دکترا ادامه داده و هم‌اکنون در دوره دهم مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده رشت در مجلس حضور دارد.

وی دردوره نهم مجلس شورای اسلامی نیز یکی از سه نماینده رشت در مجلس بوده و از جانبازان سرافراز و پرافتخار 70 درصد هشت سال دفاع مقدس به شمار می رود.

به اعتقاد خودش بیش از 80 درصد سواد دانشگاهی اش را از تحصیل در دانشکده شهید باهنر شیراز دارد، زمانی که در دروان جوانی پله های دانشکده را در کنار سایر همکلاسی هایش، با تمام انرژی بالا و پایین می کرد.

وجودش لبریز از شور و شوق است، اشتیاقی وصف نشدنی برای مرور خاطراتش دارد. جوانی که آن روزها با پای خودش وارد دانشکده می شده، جوانی اش را در جبهه های نبرد حق علیه باطل به پای انقلابش گذاشته و مشتاقانه از دانشکده شهید باهنر به جبهه اعزام شده و حالا با افتخار تمام چرخ های ولیچرش را به حرکت درآورده و وارد دانشکده می شود.

حالا مسئولان هستند که باید قدردان چنین دانشجویی باشند، دانشکده نیز پنج رئیس تغییر داده است،  دکتر جعفرزاده ایمن آبادی با استقبال دکتر جامعی رئیس دانشگاه فنی و حرفه ای استان فارس که با حفظ سمت رئیس دانشکده شهید باهنر است به همراه اعضای شورای معاونین دانشگاه فنی و حرفه ای استان فارس به استقبالش می آیند.

این دانشجوی قدیمی دانشکده را که به ایثارگری اش می بالند با افتخار تمام به اتاق رئیس دانشگاه هدایت کرده و نشستی صمیمی با او برگزار می کنند تا خاطره های آن روزهایش دوباره تکرار شود.

دکتر جعفرزاده چه حس عجیبی دارد، زمانی که پرونده قدیمی دانشجویی خود را می بیند، نامه اعلام انصراف از تحصیل، آن هم زمانی که داوطلبانه از دانشکده شهید باهنر به جبهه اعزام شده و با مجروحیت سختی که برایش پیش آمده دیگر توان تحصیل را نداشت.

اشک و خنده هایش یکی شده، روزی خوبی برایش است نمی تواند آن طور که باید و شاید این روز و لحظات وصف نشدنی آن روزهای دانشجو بودنش و اعزام به جبهه را وصف کند.

لبخند از چهره دکتر برداشته نمی شود، مردی پرتلاش و خادم ملت که سفیدی موهایش نشانگر این است که چه روزهای سختی را در این 32 سال به ویژه به قول خودش دوران مجروحیت و نقاهت پشت سرگذاشته است.

دورانی که پس از عدم پذیرش انصراف تحصیلیش مجبور می شود در زادگاهش شهر رشت با آمبولانس و برانکارد پای جلسه های امتحان حاضر شود.

حرف های زیادی برای گفتن دارد، از سال 64 و آغاز دانشجویی خود در رشته عمران در دانشکده شهید باهنر شیراز سخن به میان می آورد و می گوید: آن زمان باید برای درس خواندن  خیلی تلاش می کردی، واقعا مدرسین و اساتید، افرادی صاحب نام بودند.

دانشجویان به رعایت حفظ و حرمت دانشجویی بسیار مقید بودند، نمازخواندن هم اجباری نبود اما  به یاد ندارم کسی نماز نمی خواند.از همه مهم تر، اعتقادی راسخ به جنگ داشتند و خیلی از دانشجویان از اینجا اعزام شدند، بچه های اینجا پای جنگ بودند.

جایگاه علمی دانشکده شهید باهنر بسیار بالا بود، هرجا می‌نشستیم و بحث تحصیل می شود این دانشکده را مطرح می کنم.

در جلسه ای که به اتفاق همکاران مجلس در حضور آقای استاندار فارس هم داشتم اعلام کرد: تمام سواد من متعلق به دانشکده باهنر است. علی رغم اینکه لیسانس تا دکترا را در مراکز آموزش عالی دیگر ادامه داده ام.

32 سال اسا اینجا نیامدم، با تمام وجود همچنان افتخار می کنم، دانشجوی اینجا بوده ام. هرچه از سطح علمی دانشکده شهید باهنر شیراز بگویم بازهم کم است، برای درس مقاومت مصالح استاد پروازی داشتیم.

اینجا کس می خواست که سواد داشته و سطح علمی بالایی داشته باشد اما چون بچه درس خوان بودم، به راحتی درس ها را گذراندم، استاتیک را 20 گرفتم و در درس ریاضی نیز نمره بالایی داشتم، اینجا نمره گرفتن سخت بود.

در آن زمان، اساتید دانشکده بسیار حرفه ای و باسواد بودند، تقریبا چیزی به عنوان جزوه نداشتیم، نطق بر می داشتیم.اینجا استاتیک را به انگلیسی خواندم. یادم نمی رود، آن قدر اساتید درس را سخت می گرفتند که اگر کسی 13 هم می گرفت بچه ها را بستنی می داد.

درس بتن که اینجا خواندم هیچ جایی دیگر نخواندم، سال 64 اینجا پیشرو بود،  کارت دانشجویی الکترونیک برای ما صادر کردند، روزی که برای ثبت نام آمده بودم در میز اول ثبت نام ایستادیم و با پرده آبی رنگی که پشت سر ما بود عکس گرفتند و پس از یک هفته کارت الکترونیکی صادر شد. آن زمان بسیاری از دانشگاه های مطرح نیز از این ظرفیت برخوردار نبودند.

از دانشکده شهید باهنر به جبهه اعزام و مجروح شدم 

دکتر جعفرزاده دوباره گریزی به دوران مجروحیتش می زند و می گوید: دقیقا 20 بهمن 66 از شلمچه من را به بیمارستان نمازی شیراز انتقال دادند، تا بهار 67 در این بیمارستان بستری بودم تا اینکه از اینجا انتقالی گرفتم و به زادگاهم رشت رفتم. شرایط جسمی خیلی سخت داشتم شش ماه دست هایم کار نمی کرد و یک سال و نیم قدرت روی چرخ نشستن را نداشتم.

در این مدت چند ماهی که در بیمارستان نمازی بستری بودم، اساتید دانشکده که در واقع انسان تمام عیار بودند نوبتی برای من غذا می آوردند و مادرم مهمان خانه هایشان می کردند. هرگز محبت آنان فراموش نمی کنم. حتی در روزهایی که به تازگی بستری شده بودم وپدر و عمومی من با خانواده به شیراز آمده بودند، همه اینها را در منازل خودشان  مهمان کردند.

خوابگاهی داشتیم در سه راه آستانه، شهید جعفری نیز هم خوابگاهی ما بود که شهید شد. آن موقع خیلی اعزام به جنگ داشت بچه ها با غیرت و با تعصب و مذهبی هم خیلی بودند.

یادم هست لوله تانک اینجا ساخته می شد و گروهی شده بودیم در مباحث خمپاره و تنظیم آن اقدام می کردیم. تیم اعزامی دانشکده شهید باهنر در زمان جنگ از اسکله خرمشهر تا دریاچه ماهی را نقشه کشی کرد و آن موقع سردار اعلایی به من که دانشجو بودم  گفت اگر این نقشه را کربلای چهار داشتیم این قدر شهید نمی دادیم.

تعداد زیادی از دانشجویان با خود دوچرخه آورده بودند، زمانی که می خواستم به جبهه بروم  دوچرخه را در دانشکده به یک ستون زنجیر کرده بودم، پس از مجروحیت ام و یکسال که از آن می گذشت دانشجوی بندرعباسی برایم نامه نوشت و اجازه گرفت از استفاده کند که دوچرخه ام را هم به او اهدا کردم.توصیه من این است، همچنان آن سطح علمی دانشکده را حفظ کنید و از اساتیدی استفاده کنید که بتوانند بیشترین و بهترین آموزش های ماندگار را به دانشجو بیاموزند.

حرف های دکتر جعفرزاده پایانی نداشت، خیلی دوست داشت بیشتر در دانشکده محل تحصیلش باشد، اما فرصت اجازه نمی داد و باید حداحافظی می کرد. از طرح های در دست دانشکده همانند کتابخانه و ساخت خوابگاه که این روزها برای اسکان دانشجویان از اهمیت بالایی به شمار می رود بازدید کرد و وعده داد با توجه به اینکه عضو کمیسیون بودجه مجلس است بتواند بخشی از اعتبارات خوابگاه را تامین کند و هرچه زودتر به بهره برداری برسد.

پایان بخش بازدید این دانشجوی قدیمی دانشکده شهید باهنر شیراز ادای احترام به قبور مطهر همرزمان دوران دفاع مقدس شهید گمنام و شهید ولی نوری بود که در دانشکده خاکسپاری شده اند.

نویسنده: علی شاهسون - روابط عمومی دانشگاه فنی و حرفه ای استان فارس 

انتهای پیام/